Ik kan nog zo hard proberen vol te houden dat ik super gezond ben en suikervrij eet en me kan meten aan de health goeroes van deze tijd - ik noem een Rens Kroes, een lisagoesvegan -maar laten we wel wezen, ik houd nu eenmaal van snoepen.

Ik wilde niet jojoën, maar hier ben ik nu voor de tweede keer aanbeland in een 'eet-episode' van onbekende tijd tot ik weer iets vind om me te houden aan een minder suikerrijk dieet.

Mijn probleem? Ik ben ondanks het feit dat ik toch echt een geboren en getogen Noord-Hollander ben iemand met een Bourgondische liefde voor voedsel.
Mijn lieve papa noemt mensen met mijn obsessie/passie freaks, mensen die vanuit interesse álle ins en outs van een bepaald onderwerp willen weten.

I love food.

Ja, shoppen voor kleding is fantastisch, schoenen zijn ook leuk maar een foodmarket, de food hallen, zelfs de freaking Albert Heijn, het maakt me niet uit! Ik kan er uren rondhangen, praten, leren, ruiken, proeven, ik neem alles in me op en geef ook veel te veel uit..

Maar dat ben ik nu eenmaal. En dat moet ik leren accepteren. Wat ik ook moet accepteren is dat is waarschijnlijk nooit in de buurt ga komen van zo'n prachtig droog getraint lichaam van al die food- en fitness goeroes. Ik loop hard, maar fiets vaker. Naar  m'n werk en weer terug, hoef ik er niet speciaal iets voor te doen.

Goed, na deze confession ga ik nu weer verder met het kijken van 'Maid in Manhattan'.

Dus, no shame in snoepen al ga ik toch op zoek naar een manier om enige evenwicht te vinden in mijn huidige situatie. Meer daarover wanneer ik wat heb geëxperimenteerd.

Liefs!
Kleine muts